.svg){kind=logo}
Op het eerste gezicht lijkt waardebeleggen eenvoudig, maar het venijn zit hem in de details: boeken over waardebeleggen hebben een oplage van enkele honderdduizenden per jaar - maar het aantal succesvolle waardebeleggers dat hun benchmarkindex verslaat, is waarschijnlijk minder dan 50. Bij FORUM lezen we als team ongeveer 20 - 30 boeken over beleggen, en we vonden de volgende boeken het meest de moeite waard om te lezen.
Het boek analyseert ongeveer 20 bedrijven die Hege Fund AKO Capital in portefeuille had of heeft. De oprichter Nikolai Tangen staat nu aan het hoofd van het Noorse staatspensioenfonds. De bedrijfsanalyses geven een buitengewoon inzicht in de fundamenten van winstgevendheid op de lange termijn. Het lijkt erop dat AKO een schat aan concepten heeft om de kwaliteit van bedrijven vast te leggen en te beschrijven. De rapporten laten ook een buitengewone inspanning zien om de specifieke kern van een bedrijf uit te werken - wat het aangenaam anders maakt dan standaard checklists zoals SWOT-analyses. Een "must-read".
Ik zie het boek als de ondernemersvisie van een persoon wiens agenda in het leven is dat alles kan worden verbeterd als je het vanuit het perspectief van een ingenieur bekijkt. De belangrijkste aspecten zijn a) Feiten, feiten, onderliggende oorzaken en objectiviteit b) Geen tolerantie voor meningen, zachte oordelen of iets oppervlakkigs. Zijn credo is om alles bij de wortel aan te pakken en dan de consequenties toe te passen zonder enig medelijden met de mensen in de buurt. c) Geen tolerantie toelaten als iets niet beweegt volgens dit wereldbeeld. Op meta-niveau kun je stellen dat alle vooruitgang voor de mensheid sinds het tijdperk van de verlichting rond 1600 - oftewel de renaissance - te danken is aan het toepassen van wetenschappelijke principes op vragen die voorheen werden bekeken als meningen en niet werden blootgesteld aan rigoureuze analyse. Andere managers hebben soortgelijke credo's verkondigd a) Alfred Sloan bij GM b) Warren Buffett bij Berkshire c) En de nieuwe digitale organisaties lijken op deze principes te worden geleid. Het past dus in deze volgorde van evolutie en andere bouwers van organisaties. Wat je tussen de regels door alleen maar kunt voelen is de absolute strengheid waarmee Dalio deze principes heeft toegepast in de organisatie: hij beweegt als een robot, geen emoties, geen verslapping - gewoon een "sociaal ingenieur met een missie". Dit is wat ik persoonlijk uit het boek haal: a) Veel van de punten die worden gemaakt lijken algemeen - we kennen ze b) Hij herinnert ons eraan dat we ze met absolute consequentie moeten toepassen - zo nodig door elke weerstand heen snijden.
In het boek beschrijft de oprichter van de Koch Group zijn centrale bedrijfsprincipes. De Koch Group is de grootste groep particuliere bedrijven in de VS en is in wezen opgericht met de bestaande generatie. Zoals veel managementboeken worden de centrale principes in veel leerboeken opgesomd, maar wat altijd bijzonder is, is de consistentie waarmee deze principes worden doordacht en geïmplementeerd. Charles Koch is een zeer radicale denker en zijn opmerkingen over leiderschap en verantwoordelijkheid zijn bijzonder opmerkelijk. Negatief: Charles Koch is zo kapitalistisch dat hij over sommige aspecten opvattingen heeft die wetenschappelijk niet houdbaar zijn, bijvoorbeeld op het gebied van ecologische duurzaamheid. Je kunt over dit aspect lezen in het boek "Kochland" van Christopher Leonard.
In een uitstekend onderzochte analyse laat de auteur zien hoe steeds meer sectoren in de VS zo geconcentreerd raken dat de overgebleven leveranciers hun marktmacht kunnen gebruiken om de prijzen te verhogen en een bovengemiddeld rendement op kapitaal te behalen. Zeer goed leerzaam over de economische aspecten van concurrentiebeleid, maar ook het perspectief van de bedrijven. In het tweede deel van het boek laat Philippon zien waarom het politieke systeem in de VS het praktisch onmogelijk maakt voor niet-miljardairs om vertegenwoordiging te krijgen in een van de twee kamers van de VS - de VS wordt dus steeds meer een plutocratie.
Ik heb dit boek opgenomen in de leesrubriek omdat het er echt uitspringt tussen de talloze gidsen voor efficiënt tijdbeheer en werken: het ontwikkelt 7 principes van succesvolle mensen en analyseert ze elk met veel feiten en diepgang. De bespreking is verfijnd en gedifferentieerd en blijft niet steken op het "how-to" niveau van veel Amerikaanse gidsen. Het belangrijkste principe is waarschijnlijk "do less, then obsess" - het idee hierachter is dat je je volledig moet richten op de taken die waarde creëren - zelfs als dit betekent dat andere, meer administratieve taken hieronder lijden. Ik vond het verfrissend om zulke principes te lezen, de routine van administratieve taken is zo groot dat je een "mentaal tegenwicht" nodig hebt - en Hansen vervult deze rol op briljante wijze.